პუბლიკაციები
ქართული ხორბლის ისტორიული ასპექტები, სპონტანურ-ბუნებრივი, ხალხური
და მეცნიერული სელექციის გზით მიღებული სახეობები და ჯიშები
ბოლო ორი ათეული წელიწადია „ფირმა ლომთაგორა“ ფერმერებს ადგილობრივი
წარმოების მარცვლეულის ხორბლის და სიმინდის სუპერ ელიტურ, ელიტურ და
პირველი კატეგორიის სათესლე მასალებს სთავაზობს.
გასული საუკუნის 90-იანი წლებიდან კომპანია „ლომთაგორა“ მაღალი
სელექციური და სამეურნეო ღირებულებების მქონე ხორბლის ჯიშების
სელექციის თვალსაზრისით მნიშვნელოვან სამუშაოებს ეწევა.
საქართველოს სოფლის მეურნეობის მეცნიერებათა აკადემიისა და გაზეთ
“საქართველო და მსოფლიოს” ერთობლივი პროექტი
რუბრიკას უძღვება საქართველოს სოფლის მეურნეობის მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი გოგოლა მარგველაშვილი.
რუბრიკას უძღვება საქართველოს სოფლის მეურნეობის მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი გოგოლა მარგველაშვილი.
„ქართული სიმინდი „ლომთაგორა“ (ყვითელი მარცვალი) ენერგეტიკული
კულტურა, პროვიტამინი „A“ , რომელიც აუცილებელია მოზარდი ცხოველისა და
ფრინველის ზრდა-განვითარებისთვის, კვერცხდებისა და სხვა. იგი შეიცავს
ცილებს, ცხიმებს, ნახშირწყლებს, ფრუქტოზას, გლუკოზას,
გერმანელმა სელექციონერებმა უძველესი ქართული ხორბლის ჯიში "ზანდური"
იმ მარცვლოვან კულტურებს შორის დაასახელეს, რომელთა მოხმარებაც
მსოფლიოში უახლოეს მომავალში აქტუალური იქნება. კვლევა ჟურნალ Trends
in Plant Science–ში გამოქვეყნდა. "ზანდურთან" ერთად
საქართველო ვაზისა და ხორბლის წარმოშობის ქვეყანაა. საქართველოში
კოლხეთის ტერიტორიაზე ჩატარებული გათხრების დროს, ძველი ადამიანების
სადგომებსა და სამარხებში, აღმოჩენილი იქნა (ძვ. წელთაღრიცხვით) V-IV
ათას წლეულის დანახშირებული ხორბლის მარცვლების ნიმუშები. სამყაროში
არსებულ ხორბლის გვარში შემავალ
საქართველოში ისტორიულად ცხვრის შენახვის სამი სისტემაა
დამკვიდრებული: მომთაბარე-საძოვრული, საძოვრულ- სტაციონარული და
საძოვრულ-ნახევრადსტაციონარული.
მომთაბარე-საძოვრული სისტემა ძირითადია და ამასთან ყველაზე რთული და ითვალისწინებს მთელი წლის განმავლობაში
მომთაბარე-საძოვრული სისტემა ძირითადია და ამასთან ყველაზე რთული და ითვალისწინებს მთელი წლის განმავლობაში
„საქსტატის“ მონაცემებით 1913 წელს საქართველოში ხორბალი 168 200
ჰექტარზე დაითესა, საიდანაც 118 200 ტონა მარცვალი აუღიათ, ანუ
ჰექტარზე საშუალოდ _ 7 ცენტნერი. მეორე მსოფლიო ომის წინ, 1940 წელს
ხორბალი 232 800 ჰექტარზე დაუთესიათ და მთლიანად 102 700 ტონა
მარცვალი, ანუ ჰექტარზე 4,3 ცენტნერი აუღიათ.
პროდუქცია
